Orthomoleculaire Geneeskunde
Orthomoleculaire Geneeskunde heeft als doel het behouden van een goede gezondheid en het behandelen van ziektes
door het veranderen van de concentraties van substanties die normaal in het menselijk lichaam aanwezig zijn.
(Definitie door scheikundig Professor en tweevoudig Nobelprijswinnaar Linus Pauling, 1986)
Met orthomoleculaire therapie maken we gebruik van kennis uit de Orthomoleculaire Geneeskunde.
De Orthomoleculaire Geneeskunde bekijkt welke voedingsstoffen ons lichaam nodig heeft om zo
optimaal mogelijk te functioneren. Onder voedingsstoffen verstaan we onder andere eiwitten, vetten,
koolhydraten, vitamines en mineralen. Hierbij wordt gezocht naar de oorzaak van de klacht.
De vragen die centraal staan zijn; Wat functioneert niet goed in het lichaam? Welke
stoffen zijn daarbij betrokken? En hoe kan het lichaam geholpen worden zichzelf te herstellen?
Dit betekent dat behandeling kan bestaan uit het gebruik van vitamines en mineralen
(suppletie), fytotherapeutica (plantenmiddelen), aanvulling van de voeding (whole food
treatment en suppletie), ontspanning en het inzetten van beweging als therapie. Voeding kan eigenlijk
niet zonder beweging. Beiden hebben invloed op de functie van bijna alle systemen van
het menselijk lichaam via andere, maar wel samenwerkende, mechanismen. |